Frau MĂĽller spricht IKEANISCH

Elisabeth Grosch-Waclowsky

von Elisabeth Grosch-Waclowsky

Story

Frau Müller (91) will 3 Zimmer neu möblieren und braucht meine Hilfe. Wir sind gerade im Keller ihres Hauses.

“Wahnsinn! Was haben Sie denn hier alles gebunkert?”

“Ois aus Eching.”

“Ah, Ikea”, sage ich

Sie deutet auf die Regale: „Mei, i sag’s Eahna, da hamma gschraubt, wia d‘ Sau. Schaun’S”, sagt sie stolz, ”von den BILLYBOYS hab i 14“

„BillyBoys? Frau MĂĽller, ich glaube, Sie verwechseln da ein bisschen was. Die Regale heiĂźen Billy ohne Boy.”

“Mei, Frau Grosch!“, sagt sie mitleidig, “I hab fast den ganzn Katalog jeds Jahr auswendig im Hirnkastl ghabt, da mĂĽassn’S mi ned belehrn. Und jetz schaun’S amal!”

Begeistert deutet sie auf mehrere kleine Tischchen.

”LACK“ hoassn die. Und der Schrank dort, der hoasst PAX, und schaun’S, des scheene Bett dort, des hoasst …” sie stockt … „Mei, der Ingvar! Was der ois erfundn hat! Ich bin ja a echter Fäään, des hab i eahm so oft gschriebn“, flötet sie.

“Sie haben ihm geschrieben?”

“Klar.”

“Was denn?”

“Mei, dass er halt a Scheeniiiii is und dass i des narrisch guat find, dass er fĂĽr mi so an scheena Katalog macht. Alter Schwede, hab i gschriebn, des gfallt ma. Und wissn’S Frau Grosch, vor laaanger Zeit hat mei Katz, die hat damals Rapunzl ghoassn – auf den Katalog draufbrunst. .. und stelln’S Eahna vor, des hat dem Katalog ĂśBERHAUPT NIX ausgmacht! ALLE ACHTUNG!, hab i dann dem Ingvar gschriebn, da hast aber a sauguats Papier gnommen!“

“Und was hat Ihnen nicht gefallen, Frau Müller?”

“Hm”, sagt sie, “ des mit dem Bett weil … des geht doch echt ned.”

„Was denn?”

“Wissn’S, i hab ja immer jemand braucht, der mi zur Ikea gfahrn hat und dann die Möbl fĂĽr mi aufbaut hat. Der Roland und der Rudi, wissn’S, des warn zwoa Gschpusi von mir. Stelln’S Eahna vor, nach 10 Stundn RumtĂĽfftln warn die mit PAX immer no ned fertig und wolltn sich gern in meim Schlafzimmer erholn … Naa, hab i dacht, so geht des ned, und hab bschlossn, dass i a Stockbett fĂĽr die zwoa kauf. Da können’s dann im Keller schlafn und am nächstn Tag weiterbastln.

Als i dann bei Ikea wia narrisch nach dem Bett suach, da seh i a Freilein rumstehn und denk, des is sicher a Verkäuferin. I frag also: Sie wissn doch garantiert, wo des “Gutvik” Stockbett steht! Da färbt sich der ihr Gsicht lila und die plärrt: Du Sau du! Da hab i gewusst, des muass i jetz glei dem Ingvar schreibn. Ingvar hab i gschriebn, da muasst schnell a bissl nachbessern, weil die Leit in Eching total ums Eck denkn, wär besser du nennst dei Stockbett “ Gutschnarch” oder “Gschpusibett”.

Und dann hab i eahm noch gschriebn, dass i im Elch war und zur Bedienung gsagt hab, dass i gern kaka hätt, am liabstn Ă„pplkaka und da tobt plötzlich oaner nebn mir, schreit, i wär ned ganz dicht und hätt eahm jetz sakrisch den Appetit verdorbn …“

“Hat Ingvar denn jemals geantwortet? ”, frage ich grinsend.

“Naa! Aber i hab ja von Anfang an gwusst, dass mir zwoa nur planktonisch verbundn san! Der arme Kerl hat ja koa Zeit gehabt, muasst sich doch dauernd um die kĂĽmmern, bei denen a Schraubn locker war … und i sag’s Eahna, i glaub des warn fui mehr, als ma denkt …“

© Elisabeth Grosch-Waclowsky 2021-09-05

Hashtags