Αφιερωμένο στην οικογένειά μου

Julita Ratzenberger de la Paz

by Julita Ratzenberger de la Paz

Story

Κοιτάζοντας πίσω το πρώτο μισό της ζωή μου ως Xennial πριν τον κορονοϊό, μου έρχεται στο μυαλό η πιο κάτω ιστορία:

Η πιο όμορφη περίοδος της ζωής μου που ήταν γεμάτη με στιγμές μέσα από τη διαφορετικότητα και τη ποικιλομορφία της Ευρώπης.

Είτε ήταν η οικογενειακή μου ζωή, είτε ήμουν au-pair ζώντας με οικογένειες και βοηθώντας της με τα παιδιά τους. Είτε, ήμουν στο φοιτητικό μου έτος με το πρόγραμμα Εράσμους, τα ταξίδια με φίλους ή ακόμα να ζώ και να εργάζομαι στο εξωτερικό. Μέσα από αυτές τις εμπειρίες μου δόθηκε η ευκαιρία να ανακαλύψω τις ευρωπαϊκές αξίες χάρη στο γεγονός ότι είχα γύρω μου όλο αυτό το κόσμο. Νιώθω πολύ τυχερή που είχα δίπλα μου αυτούς τους ανθρώπους γιατί αυτό με έκανε να νιώσω την αυθεντική Ευρωπαϊκή κουλτούρα.

Όταν κάποιος πολιτικός με ρώτησε πού αληθινά νιώθω να ανήκω, δεν ένιωθα ότι ανήκω 100 της εκατό στην Αυστρία αλλά ούτε και στην Ισπανία. Μεγάλωσα σε ένα διαπολιτισμικό περιβάλλον το οποίο με τα χρόνια έγινε μια πολυπολιτισμική ευρωπαϊκή ταυτότητα. Μου ραγίζει τη καρδία το γεγονός ότι κάθε φορά πρέπει να αφήσω ένα από τα “σπίτια μου”. Όπως σε όλες της οικογένειες, ετσι και στη δική μου προσπαθώ να έχω επαφή με όλα τα μέλη της οικογένειας μου όσο το δυνατό περισσότερο. Όμως, η μοίρα μου με αφήνει να απολαμβάνω τη ευρωπαϊκή μου οικογένεια σε σκόρπιες στιγμές. Νιώθω την Ευρώπη να είναι το σπίτι και το οξυγόνο μου, με τη πλούσια κουλτούρα και τη μοναδικότητά της.

Θα ήθελα να δω το πως θα είναι το άλλο μισό της ζωής μου μετά τον κορονοϊό όπου θα μου δώσει τις ίδιες αξίες και χαρά στα παιδιά μου.

Πρόσφατα διάβασα ένα μύθο στο γιό μου που από ένα βιβλίο που έχω κρατήσει από μικρή και έχει γραφτεί από το James Thurber με τίτλο “Ο τίγρης που καταλαμβάνει το κόσμο”. Το βιβλίο είναι απλό με αρκετά διδάγματα που είναι δύσκολο να εξηγήσει ένας γονιός στο παιδί του αυτές της ημέρες. Υπάρχει το ερώτημα και η αμφισβήτηση για ολόκληρη την εξέλιξη της ανθρώπινης νοημοσύνης και γιατί θα ήταν καλύτερα αν είχαμε μείνει στο επίπεδο του Νεάντερταλ.

Επειδή, είμαι ένα θετικό πρόσωπο εκ φύσεος ελπίζω να έχουμε ένα ευτυχισμένο τέλος.Ίσως χρειαστεί να ταλαιπωρηθούμε λίγο μέχρι να βρούμε την κανονικότητα μας. Θέλω να πιστεύω ότι θα πολεμήσουμε για να διατηρήσουμε τις ελευθερίες και τα δικαιώματά μας. Όπως και το κλίμα, έτσι και αυτά δεν είναι αυτονόητα.

Προς όλους τους Ευρωπαίους φίλους μου – Peter, Lothar, Stefan, Ulrik, Vanessa, Albert, Cristiano, Francisco, Armando, Hanna, Jarl, Joanna, Marc, Rocio and Ricardo – Σας ευχαριστώ που έχετε κάνει αυτό το ευρωπαικό βιβλίο έργο δυνατόν με την στήριξη σας μέσα από τις μεταφράσεις. Αυτό το δημιούργημα είναι “ όλων” δημιούργημα. Σας ευχαριστώ πολύ!!

Εύχομαι στη τωρινή Σουηδική Ευρωπαϊκή πατρίδα μου: Καλή εθνική επέτειο! Σήμερα γιορτάζω μαζί σας!

© Julita Ratzenberger de la Paz 2022-06-02

Hashtags